ขุนเขาขจี

ฟ้าสร้างความมืดมน  แข็งอ่อนเริ่มพบกันแล้วเกิดภัยพิบัติ  เคลื่อนไหวท่ามกลางอันตราย  ติดขัดแรกเริ่ม...... เฉินจี้จำได้เลือนรางว่า  นี่น่าจะเป็นเนื้อหาในคัมภีร์อี้จิง  แต่ไม่รู้ว่ามีความหมายอย่างไร แต่ถึงแม้ไม่เข้าใจ  เขาก็ยังมีความยำเกรงต่อวิชาหกเหยาของหมอเฒ่าเหยา  คำทำนายคืนนี้เป็นลางร้ายจนแม้แต่หมอเฒ่าเหยายังต้องหลีกเลี่ยง  ให้ตนไปต่างอะไรกับส่งไปตาย? เขาถามอย่างสงสัย  “อาจารย์  เพราะดวงชะตาข้าแข็งพอหรือขอรับ?” หมอเฒ่าเหยาคิดอยู่ครู่  “อืม” เฉินจี้พูดอย่างอ่อนแรง  “ทั้งที่พวกข้าสามศิษย์พี่น้องมีดวงชะตาเดียวกันเนี่ยนะ!” หมอเฒ่าเหยาพูด  “ถ้าพวกเขาสองคนเป็นอะไรไป  ใครจะจ่ายค่าเล่าเรียนให้ข้า?  เจ้าอยู่แล้วก็จ่ายค่าเล่าเรียนไม่ได้  เจ้าต้องไป  ไม่อยากไปก็ไม่เป็นไร  ม้วนเสื่อกลับบ้าน” เฉินจี้ครุ่นคิดอยู่นาน  “ได้ขอรับ  ข้าไป” ชุนหวาพาเฉินจี้เดินไปยังประตูหน้าจวนอ๋อง  มาถึงใต้แผ่นป้าย ‘เที่ยงธรรมชอบธรรม’  ทั้งสองถูกองครักษ์ใช้ง้าวยาวขวางไว้  “ป้ายเอว!” นางแสดง...

เด็กฝึกสามคน  เกิดปีเดียวกัน  เดือนเดียวกัน  วันเดียวกัน  เวลาเดียวกัน ราวกับชะตากรรมที่ถูกเลือกพร้อมกัน  มีการจัดแจงพิเศษบางอย่าง เฉินจี้นึกถึงหมอเฒ่าที่เหยาชอบใช้วิชา ‘หกเหยา’ ทำนายดวง  รวมถึงวิชาแบกหินกอดเสาที่ต้านทานกระแสน้ำแข็งได้  เขารู้สึกเสมอว่าอาจารย์ผู้นี้ยังมีความลับอีกมาก หรือว่าในโลกนี้  วิชาหกเหยามีวิธีลึกลับที่ถามได้ถึงฟ้าเบื้องบน  ถามได้ถึงน้ำพุเหลืองเบื้องล่างจริงๆ? กำลังครุ่นคิดอยู่  ชายวัยกลางคนในชุดเสื้อคลุมยาวสีน้ำเงินเข้มคนหนึ่งมาถึงประตู  หลิวฉวีซิงรีบยิ้มต้อนรับ  “พ่อบ้านหวัง  ดึกดื่นแบบนี้มาทำอะไรที่โรงยาหรือ?” ชายวัยกลางคนประนมมือให้หมอเฒ่าเหยา  “หมอหลวงเหยา  นายหญิงเฒ่าของข้า  หลังจากรับประทานอาหารกลางวันแล้วก็อาเจียนท้องเสีย  ตอนนี้หมดสติอยู่บนเตียงแล้วขอรับ  นายข้าใช้ให้มาเชิญท่านไปตรวจที่บ้าน  หากท่านยอมไป  จะตอบแทนอย่างงามแน่นอนขอรับ” หมอเฒ่าเหยาเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง  โยนเหรียญทองแดงบนเคาน์เตอร์หกครั้งอย่างสบายๆ “ดินไฟหมิงอี่  ลมบึงจงฟ...

ครอบครัว...... มาถึงโลกแปลกหน้านี้เพียงลำพัง  เฉินจี้ได้แต่ค่อยๆ สัมผัสโลกนี้อย่างระมัดระวัง  สัมผัสถึงความลึกลับและอันตรายของมัน ทุกย่างก้าวราวกับเดินบนขอบหน้าผา  อาจร่วงลงสู่นรกได้ทุกเมื่อ คำว่าครอบครัวมีแรงดึงดูดพิเศษสำหรับเขา เฉินจี้ตระหนักดีว่า  ครอบครัวที่ว่ามา  เป็นเพียงครอบครัวของร่างนี้  ส่วนตัวเขาเป็นเพียงผู้ลักลอบข้ามโลกมา  หลังจากเจ้าของร่างตายไป แต่ในใจก็อดสงสัยไม่ได้......หากบิดามารดาของเขาที่ล่วงลับไปแล้ว  มาอยู่ในโลกนี้ด้วยล่ะ? เมื่อเรียนคาบเช้าจบ  เฉินจี้กับพี่น้องอีกสองคน  นั่งยองล้างหน้าข้างโอ่งน้ำใหญ่มุมตะวันออกเฉียงใต้ของลานบ้าน เขาหยิบกิ่งหลิวขึ้นมา  กดไม้หลิวข้างในให้เป็นรูปแปรง  เลียนแบบพี่น้องคนอื่นขัดฟันอย่างเคอะเขิน พี่ชายร่างสูงใหญ่ที่เมื่อคืนหลับสนิท  นั่งยองแยกเขี้ยวบนพื้น  “วันนี้อาจารย์อารมณ์ไม่ดี  อย่าไปยั่วท่านเด็ดขาดล่ะ  ไม่งั้นได้เลือดตกยางออกแน่  พ่อข้ายังไม่เคยซ้อมข้าหนักขนาดนี้!” เฉินจี้บ้วนน้ำเกลือออกจากปาก  ลองถามหยั่งดู  “บางที...